Όταν ο Δημήτρης Πετρίδης έφυγε από την Μονοκκλησιά Σερρών για την Νέα Υόρκη είχε μαζί του μόνο μία βαλίτσα με τα λιγοστά του ρούχα. Ήταν μόλις 19 χρονών.
Είχε πάρει από καιρό όμως την απόφαση
των το μικρό χωριό του δεν χωρούσε τα
όνειρά του. Δεν ήθελε να γίνει αγρότης
όπως η πλειοψηφία των συγχωριανών του.
Ένιωθε πως ήθελε κάτι καλύτερο και
μεγαλύτερο. Και ήταν αποφασισμένος να
δουλέψει σκληρά για να το πετύχει.
Ένας θείος του που ζούσε στην Αμερική
του είχε πει πως πραγματικά υπάρχουν
ευκαιρίες. Και ο Δημήτρης πήγε
αποφασισμένος να τις πιάσει από τα
μαλλιά. Και το έκανε. Ξεκίνησε να
δουλεύει , έψαχνε κι έκανε πάντα
δεύτερη δουλεια. Πνεύμα ανήσυχο , είχε
πάντα τις κεραίες του ανοιχτές και
αξιοποιούσε στο έπακρο γνώσεις και
πληροφορίες που μάθαινε. Ξέροντας πως
η τύχη βοηθά τους τολμηρούς ,
αποφάσισε να ρισκάρει και η ζωή τον
επιβεβαίωσε. Σήμερα έχει 4 δικά του
μαγαζιά στο Κουινς και την Αστόρια της
Νέας Υόρκης κι ετοιμάζεται να ανοίξει
και άλλα. Τον συνάντησα στην μεγάλη
έκθεση τροφίμων Food Expo στο περίπτερο
του επιμελητηρίου Σερρών και
συγκεκριμένα της εταιρείας Agrotypos του
Βασίλη Καλαϊτζίδη. Εγώ είχα πάει για
ρεπορτάζ όταν τον είδα να ρωτά με
ενδιαφέρον λεπτομέρειες για τα
σερραϊκά προϊόντα και πως θα μπορούσε
να τα εξάγει στην Αμερική προκειμένου
να τα χρησιμοποιεί στα μαγαζιά του. Ο
Βασίλης μας σύστησε και του ζήτησα να
μου διηγηθεί την ιστορία του για τα
serraika nea.gr [1] . Δέχτηκε με χαρά και όπως
μου είπε είναι σταθερός αναγνώστης
του σαιτ καθώς μέσα από αυτό μαθαίνει
όσα συμβαίνουν στις Σέρρες που τόσο
αγαπά.
Της Ελένης Λαζάρου
Από πού κατάγεσαι;
Από την Μονοκκλησιά Σερρών
Πότε έφυγες και πως βρέθηκες στην
Αμερική;
Ζούσε εκεί ένας θείος μου ο αδελφός
του πατέρα μου. Ήμουν σχεδόν 20 χρονών.
Οι γονείς μου που ήταν αγρότες μας
ενθάρρυναν εμένα και τον αδελφό μου να
φύγουμε για να χουμε ένα καλύτερο
αύριο.
Και πως ήταν τα πράγματα στην Αμερική
για ένα νεαρό αγόρι από την ελληνική
επαρχία;
Δύσκολα όπως φαντάζεστε. Αλλά ήμουν
αποφασισμένος να δουλέψω και να
πετύχω. Ξεκίνησα δουλεύοντας σε
επιχείρηση με τζάμια και κουφώματα
αλουμινίου. Και όταν σχολούσα έκανα
δεύτερη δουλειά. Δούλεψα και σε ταξί
και ως μικροπωλητής. Πουλούσα ντόνατς
σε καντίνα . Σιγά σιγά με κέρδισε η
δεύτερη δουλειά. Και πουλούσα το πρωί
ντόνατς και το απόγευμα σουβλάκια σε
άλλη περιοχή. Όσο θυμάμαι τον εαυτό
μου έκανα πάντα δύο δουλειές. Επειδή
είχα την νοοτροπία του μετανάστη και
ήθελα να μαζέψω χρήματα και στην
συνέχεια να επιστρέψω στην Ελλάδα.
Και αυτή η νοοτροπία κάποια στιγμή
άλλαξε;
Κάποια στιγμή το 1992 παντρεύτηκα και
απέκτησα δύο αγόρια. Πάντα ήθελα να
επιστρέψω στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή
το αποφάσισα όμως τα παιδιά μου
πήγαιναν σχολείο και προβληματίστηκα
όταν σκέφτηκα πως τα παιδιά μου θα
έπρεπε να ξαναπάνε σε λίγα χρόνια στην
Αμερική όταν ήταν σε ηλικία που θα
σπούδαζαν. Αυτό μέτρησε μέσα μου και
έμεινα. Όταν πήρα την απόφαση να μείνω
άλλαξε και η νοοτροπία που σας έλεγα.
Αποφάσισα να κάνω τολμηρά βήματα στο
επιχειρείν και να απολαύσω όσα η ζωή
που προσέφερε.
Το πρώτο σου μαγαζί πότε το άνοιξες;
Ήταν 31 Αυγούστου το 2005. Θυμάμαι σαν
σήμερα εκείνη τη μέρα. Πήρα μεγάλο
ρίσκο καθώς επένδυσα όλες μου τις
οικονομίες. Αλλά πήγα καλά επειδή όλοι
βρήκαν στο μαγαζί μου κάποια στοιχεία
πρωτόγνωρα. Να φανταστείτε ήμουν ο
πρώτος που έβαλε τον χοιρινό γύρο στα
μαγαζιά. Με δική μου μυστική και
νόστιμη συνταγή. Επίσης σέρβιρα
πατάτες χειροποίητες και όχι τις
κατεψυγμένες που σερβίρουν παντού.
Προσπάθησα να σερβίρω ποιοτικά πιάτα
με παραδοσιακά στοιχεία αλλά με τρόπο
που να μην φαίνονται και εντελώς ξένα
στους πελάτες μου οι οποίοι στην αρχή
ήταν σε μεγάλο ποσοστό έλληνες αλλά
τώρα είναι και πολλοί ξένοι . Δηλαδή
για παράδειγμα το πιτόγυρο που
σερβίρουμε είναι πολύ μεγαλύτερο από
αυτό που τρώμε στις Σέρρες….Ειναι
σερραϊκή γεύση σε….αμερικανικό
μέγεθος! Πάντως τα σερβίρουμε με
ρετσίνα και οι Αμερικανοί
ενθουσιάζονται….
Και τα υπόλοιπα μαγαζιά πως ήρθαν;
Το ένα έφερε το άλλο. Κάποια στιγμή το
2011 πήρα ένα μεσιτικό γραφείο που ήταν
δίπλα μου και στην ουσία επέκτεινα το
μαγαζί μου. Το 2014 άνοιξα ένα άλλο
μαγαζί στο Ridgewood και το 2017 στην
Αστόρια. Σε όλα τα μαγαζιά διατήρησα
τα στοιχεία που θεωρώ πως άρεσαν στους
πελάτες.Ανάμεσα σε αυτά το να πως
φέρνω παραδοσιακά προϊόντα από την
Ελλάδα (όπως τυρόπιτες και
παραδοσιακά γλυκά πχ μπακλαβά) τα
οποία αρέσουν πολύ. Και το 2021 πριν από
λίγους μήνες άνοιξα το πρώτο Μικέλ
στην Αμερική το οποίο πάει εξαιρετικά
καλά μέχρι σήμερα και ετοιμάζω ήδη το
δεύτερο. Παράλληλα ασχολούμαι με το Real
Estate.
Θεωρείς πως έζησες το “Αμερικανικό
όνειρο;”
Ναι βέβαια. Είμαι ικανοποιημένος. Έχω
καταλάβει βέβαια πως στην ζωή δεν
μπορείς να τα χεις όλα. Πάντα κάτι θα
σου λείπει.
Τι θα έλεγες σε έναν νέο από την
επαρχία; Υπάρχουν ευκαιρίες σήμερα
στην Αμερική;
Ναι να το τολμήσει. Με την προϋπόθεση
να το θέλει πολύ. Εμένα όπως σας είπα
δεν με περίμεναν με το που πάτησα το
πόδι μου εδώ 4 μαγαζιά, ένα ωραίο σπίτι
στο Bayside κι ένα ωραίο
αμάξι….Χρειάστηκε πολλή δουλειά. Αν
όμως κάποιος είναι αποφασισμένος να
δουλέψει για αυτόν υπάρχουν και
ευκαιρίες και αξιοκρατία. Οπότε
αναμφισβήτητα θα τον ενθάρρυνα να
έρθει. Βασικά το μότο μου στην ζωή
είναι : “Αν θέλεις κάτι πολύ δεν
μπορεί να σε σταματήσει τίποτα”
Στις Σέρρες έρχεσαι όσο συχνά θα
ήθελες;
Τις Σέρρες τις αγαπώ πολύ.Αυτός είναι
και ο λόγος που πριν από δύο χρόνια
αγόρασα κι ένα σπίτι μέσα στην πόλη
ώστε να έρχομαι συχνότερα. Και δόξα τω
Θεώ τα καταφέρνω κι έρχομαι συχνά τα
τελευταία χρόνια.
Τι σου λείπει περισσότερο;
Οι δικοί μου άνθρωποι συγγενείς και
φίλοι. Η καλημέρα στον δρόμο, ο καφές
με φίλους . Είναι πράγματα που
φαίνονται απλά αλλά εγώ τα έχω
στερηθεί. Η καρδιά μου γλυκαίνει κάθε
φορά που πάω στο χωριό μου και όταν η
γειτονισσα με βλέπει στον δρόμο μου
λέει πάντα :¨Καλως ήρθες Δημήτρη.
Περίμενε γιατί μόλις έκανα
τυροπιτάκια, να σου φέρω ένα”. Αυτό
δεν το συναντάς εδώ…..
Θα επέστρεφες να ζήσεις μόνιμα στις
Σέρρες;
Σε αυτή την φάση της ζωής μου όχι
ακόμα. Έχω τις δουλειές μου στην
Αμερική και έχω ακόμη χρόνια δουλειάς
μπροστά μου. Ωστόσο όσο περνούν τα
χρόνια θέλω να ναι μεγαλύτερα τα
χρονικά διαστήματα που θα περνάω στις
Σέρρες. Θα ήθελα να κάνω και κάτι
επαγγελματικά στις Σέρρες αλλά
διστάζω λόγω του πολυδαίδαλου νομικού
συστήματος και της γραφειοκρατίας.
Έχω μάθει όμως οτι δεν πρεπει ποτε να
λες ποτε οπότε στην ερώτηση σου θα
απαντούσα….ναι υπό προϋοθέσεις….
Ακολουθήστε τον Δημήτρη Πετρίδη στο
facebook: https://www.facebook.com/dimitris.petridis.777 [2]
και στο instagram:
https://www.instagram.com/dimitris.petridis.777/ [3]
Δείτε τα εστιατόρια Gyro World
https://www.facebook.com/gyroworld [4]
και το καφε Μικελ: https://www.facebook.com/mikelcoffeeastoria [5]
