Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πλατανάκια Σερρών από πόντιους γονείς. Ο Πατέρας του Λάζαρος από την Τσιμερά του Πόντου και η μητέρα του Ευμορφίλη από τα χωριά Μασούρα και Παλλαδάντων. Στις παιδικές του αναμνήσεις οι ιστορίες που άκουγε από τους δικούς του αλλά και συγχωριανούς τους για τους Πόντιους που εγκαταστάθηκαν στο χωριό του με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την μικρασιατική καταστροφή. Ο μικρός Παναγιώτης ρουφούσε σαν σφουγγάρι τις γνώσεις και με την φαντασία του ζωντάνευε τις ιστορίες που άκουγε. Όταν μεγάλωσε πήγε στην Θεσσαλονίκη οπου εργάστηκε ως τεχνικός ανελκυστήρων αλλά η αγάπη για τον τόπο του ήταν αυτή που τον έκανε να επιστρέψει στο χωριό του. Θέλοντας να διασώσει για τις επόμενες γενιές τις ιστορίες που άκουγε αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο. Έψαξε, ερεύνησε, μίλησε με ηλικιωμένους αλλά και τους απογόνους του και σε ένα βιβλίο συγκέντρωσε όλες τις πληροφορίες για τα Πλατανάκια και τους κατοίκους τους στον ρου του χρόνου. Μέσα από συγκλονιστικές αφηγήσεις αναδεικνύει την δύναμη της ψυχής τους , το ήθος τους και την δίψα τους να ξαναγεεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους …ωστε το πανέμορφο Μπέλλες να αγκαλιάσει όσα όνειρά τους έμειναν ανεκπλήρωτα στα ματωμένα χώματα του Πόντου ….
Της Ελένης Λαζάρου
Από πού κατάγεστε;
Κατάγομαι από τα Πλατανάκια Σερρών γεννήθηκα στα Α. Πορόια εκεί υπήρχε ιατρειο και μεγάλωσα στα Πλατανάκια αφού τελείωσα λύκειο και στρατιωτικό αναζήτησα κάτι καλύτερο και έφυγα στην Θεσσαλονίκη το 1993….
Στο βιβλίο σας περιλαμβάνετε πολλές ιστορίες. Κάποιες από αυτές σας τις είπαν οι γονείς σας;
Οι γονείς μου δεν προλάβαιναν να μας πουν ιστορίες ίσως επειδή δεν είχαν χρόνο και οι παππούδες μου έφυγαν νωρίς τον έναν δεν τον γνώρισα, ιστορίες που θυμάμαι μόνο η μία μου γιαγιά που την έζησα περισσότερο μας έλεγε ιστορίες από τον Πόντο για τον πως ήρθαν στην Ελλάδα και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν εδώ, επίσης ήξερε και μας έλεγε πολλά παραμύθια
Πότε φύγατε από τα Πλατανάκια και κάτω από ποιες συνθήκες;
Από το χωριό έφυγα σε ηλικία 24 χρονών με την ελπίδα για κάτι καλύτερο από την γεωργια που ασχολιόταν η οικογένεια μου, ήμουν νέος και δεν με φόβιζε η πόλη, τώρα δεν θα το έκανα.
Πώς ήταν η ζωή στην Θεσσαλονίκη;
Η ζωή στην Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή που πήγα ήταν καλά, είχε δουλειές αν και εγώ πήγα σε μια και δεν άλλαξα, είχε διασκέδαση και πολύ ανεμελιά.
Και πώς πήρατε την απόφαση να επιστρέψετε;
Στο χωριό επέστρεψα το 2014 για 2 λόγους, ξεκίνησε η κρίση στην οικοδομή που τον αντικείμενο μου και μεγάλωσαν οι γονείς και είχαν ανάγκη να χουν κάποιον δίπλα τους.
Πώς πήρατε την απόφαση να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;
Επειδή είμαι λάτρης της παράδοσης και της ιστορίας ένιωσα την ανάγκη από πολύ παλιά να μάθω πράγματα για την ιστορία του χωριού για τους προγόνους μας, βέβαια δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι θα έγραφα βιβλιο κάποτε…
Η απόφαση να γράψω το βιβλίο την πήρα για να διασώσω ότι είχα μαζέψει από υλικό που αφορούσε τους προγόνους μας τη ζωή στο χωριό και επειδή οι μεγάλοι άνθρωποι “φεύγουν” δεν θα είχαμε αργότερα καποιον να μας δώσει πληροφορίες
Τι μπορεί να μάθει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το;
Διαβάζοντας το κάποιος μπορεί να μάθει κάποια γενικά πράγματα για τον Πόντο, ποιοι πρόσφυγες Πόντιοι απογράφηκαν στο χωριό, ποιοι ήρθαν πρόσφυγες στο χωριό που δεν φαίνονται απογεγραμμενοι γιατί απέγραφαν μόνο τον αρχηγό οικογένειας Μαρτυρίες κατοίκων και προσφύγων όλων των καταγωγων, διάφορες αφηγήσεις συγγενών για τους προγόνους τους, ποιοι χωριανοι συμμετείχαν στους πολέμους, τα επαγγέλματα στο χωριό και ποιοι τα άσκησαν, διάφορα τοπωνύμια του χωριού και γενικά ότι έχει σχέση με την ιστορία των προγόνων μας την ζωή στο χωριό κτλ.
Πόσο καιρό σας πήρε να συγκεντρώσετε όλες αυτές τις μαρτυρίες και τα στοιχεία;
Η συγκέντρωση στοιχείων με πήρε περίπου 1,5 χρόνο, χρησιμοποίησα και κάποια στοιχεία που είχα από παλιά γιατί σε διάφορες συζητήσεις με παλιούς κατοίκους ότι μου έλεγαν το έγραφα και τώρα μου φάνηκε χρήσιμο
Μαθαίνω πως έχετε δημιουργήσει και το δικό σας μουσείο. Τι μπορεί να βρει σε αυτό ένας επισκέπτης;
Όπως είπα μ` αρέσει η παράδοση η λαογραφία και ότι έχει σχέση με το χωριό. Είχαμε πολλα πράγματα στο σπίτι μας τα οποία τα περιποιηθηκα και τα έβαλα σε ένα χώρο που στην πορεια φάνηκε πολύ λίγος για να χωρέσουν όλα τα αντικείμενα που είναι γεωργικής, λαογραφικής, στρατιωτικής, φύσης και διάφορα οικογενειακά κειμήλια.
Σκέφτεστε να γράψετε και άλλο βιβλίο;
Ναι αν έχουμε υγεία γιατί τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Σίγουρα θα ήθελα να βελτιώσω το βιβλίο με πιο πολλά στοιχεία και όπου έκανα λαθη – χωρίς να το θέλω να τα διορθώσω.
Ποιο είναι το μήνυμά σας για τα νέα παιδιά όσον αφορά την διάσωση της ιστορίας;
Το μήνυμα μου στα νέα παιδιά είναι προσπαθούν να μάθουν πράγματα για τους προγόνους τους ρωτώντας τους δικούς τους ανθρώπους και από όποιους μπορούν να αντλήσουν στοιχεία να μη χάσουν ούτε λέξη από αυτά που θα τους πουν για να διασωθεί η ιστορία του τόπου μας.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν και είναι αρκετοί για να γίνει ονομαστικά ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτό το βιβλίο
Ακολουθήστε τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο στο facebook : https://www.facebook.com/giotis.tsimeritas.1
